W jaki sposób prowadzę psychoterapię?
Jestem terapeutką integrującą nurty psychodynamiczny i systemowy. Co oznacza, że główne punkty mojej pracy to obszar nieświadomych konflitków wewnętrznych, wczesnodziecięce doświadczenia, relacje z ważnymi osobami z przeszłości oraz system rodzinny w jakim pacjent dorastał oraz w jakim znajduje się obecnie. Ważnym obszarem jest również relacja terapeutyczna, która bywa płótnem, na którym pacjent „odmalowuje” swoje dotychczasowe doświadczenia międzyludzkie.
Psychoterapię zawsze poprzedza seria spotkań konsultacyjnych. Przeznaczam je na przeprowadzenie szczegółowego wywiadu, wzajemne poznanie się, ale także na skonstruowanie wstępnej diagnozy. W oparciu o nią precyzujemy razem z pacjentem cel psychoterapii i ustalamy kontrakt dla naszej pracy. Nie jest to formalna umowa, a raczej nasze wspólne porozumienie, które ma służyć dobru relacji terapeutycznej.
Czas trwania psychoterapii ustalam indywidualnie z każdym pacjentem. Jest on ściśle związany z diagnozą, celami psychoterapii i tym, czego potrzebuje konkretna osoba.
Pacjentom indywidualnym proponuję sesje raz w tygodniu. Natomiast rodzinom i parom raz na dwa tygodnie.
W mojej pracy staram się korzystać zarówno z aktualnej wiedzy psychologicznej, najnowszych badań, neuronauki, a także ze wszystkich znanych mi technik terapeutycznych (również tych, które wywodzą się z innych nurtów, a mogą być przydatne dla pacjenta). Równocześnie podstawowym narzędziem mojej pracy jest głębokie i autentyczne zaangażowanie.
Staram się tworzyć bezpieczną przestrzeń w gabinecie, ale także w moim umyśle na wszystkie sprawy, słowa, uczucia, które wnosi pacjent. Tak, by mogły zostać przyjęte i spożytkowane, co w efekcie ma przynieść ulgę w doświadczanym cierpieniu.
W jaki sposób pracuję?
Pomagam w nazywaniu i opracowaniu nieuświadomionych uczuć i konfliktów.
Uwzględniam kontekst rodzinny i to, że każdy z nas jest głęboko zależny od bliskich sobie osób.
Uważam, że to, co pomaga pacjentom, to czułe i autentyczne zaangażowanie terapeuty.
Przestrzegam etyki zawodu psychologa oraz zasad wykonywania zawodu psychoterapeuty.
La mente oznacza w języku hiszpańskim umysł.
Inspiracją dla tej nazwy jest pojęcie mentalizacji. W mojej opinii jednym z najważniejszych celów psychoterapii jest nauka mentalizacji, czyli „obejmowania umysłem” stanów emocjonalnych swoich oraz innych ludzi. To o wiele więcej, niż „rozumienie” emocji. Jest to zdolność człowieka do obserwowania swojego własnego umysłu i wszystkiego, co się w nim wydarza. Ta umiejętność pomaga w podobny sposób obserwować umysły innych osób. Mentalizacja chroni przed „czytaniem w myślach”, czy przypuszczeniami, że inni ludzie nie mają żadnych myśli.